Dünyanın En Büyük Rüzgar Çiftliği, Güney Kore’nin Net Sıfır Rüyasının Cevabı Olabilir
Jung Kuenbae ve atalarının balıkçılık alanları, dünyanın en büyük açık deniz rüzgar çiftliği haline gelecek.
Kore yarımadasının güneybatı ucundaki sulara ağ atan yaklaşık 200 gemide bir grup yerel balıkçıyı yöneten Jung, “Plan önerildiğinde bu fikre ilk başta karşı çıktım, çünkü geçim kaynağımızı yok edecek” dedi ve “Ancak projenin, ülkenin temiz enerjiye geçişinin bir parçası olduğunu fark ettim ki bu, onunla savaşmak yerine kabul etmemiz gereken bir şey” diye ekledi.
Hükümetin 2050 yılına kadar karbon nötr olma hedefini karşılamak için özel sektör desteğiyle yürütmek istediği büyük projelerden biri olan ve önümüzdeki on yıl içinde ülkenin güneybatı kıyılarında inşa edilecek 42,8 milyar dolarlık rüzgar çiftliği 8,2 GW’a kadar enerji üretecek.
Güney Kore’nin 1960’lardan bu yana endüstriyel yükselişi, kişi başına elektrik tüketiminin hem Japonya’nın hem de Almanya’nın önünde olmasıyla, onu dünyanın en büyük 10 enerji kullanıcısından biri yaptı. Ve bunun üçte ikisi fosil yakıtlardan geliyor. Yenilenebilir enerji 2019’da Güney Kore’nin üretiminin yalnızca %6,5’ini oluşturuyordu ve dengeyi nükleer oluşturuyordu.
Kore Enerji Ajansı Yeni ve Yenilenebilir Enerji Merkezi Başkanı Lee Sanghoon, “Güney Kore, 2050 yılına kadar iklim nötrlüğüne ulaşacaksa, elektriğinin neredeyse tamamını yenilenebilir enerjiden sağlamak zorunda kalacak ve bu göz korkutucu bir görev” dedi.
Birçok ülke rüzgar enerjisini artırıyor. Temiz enerji araştırma grubu BloombergNEF’e göre, geliştiriciler, küresel olarak 96,3 GW rüzgar türbini kurarak bir rekor kırdı. Bu, Amerika’da yaklaşık 36 milyon haneye enerji sağlamak için yeterli olacak. Uluslararası Enerji Ajansı, Paris Anlaşmasının hedeflerine ulaşmak için 2025 yılına kadar yılda en az 160 GW rüzgar enerjisi kapasitesi eklenmesi gerektiğini tahmin ediyor.
Başkan Moon Jae-in’in Demokrat Partisi geçen yıl “Yeşil Yeni Anlaşma” vaadiyle iktidarı elinde tuttuktan sonra, 2030 yılına kadar enerjisinin %20’sinden fazlasını yenilenebilir kaynaklardan alma önerisiyle enerji geçişine yeni bir aciliyet getirdi. Güney Kore için mesele sadece emisyonları azaltmak değil. Az miktarda gaz ve kömürün yanı sıra, tüm fosil yakıtlar ithal ediliyor ve ülkeye yılda 73 milyar dolara mal oluyor.
Neredeyse tamamen kullanılan geleneksel hidroelektrik kaynakları ve büyük güneş ve kara rüzgar santralleri için uygun olmayan bir iklim ve topografya ile ülke, sorunu çözmek için güzünü denize çevirdi. Ülke şimdiden Sihwa Gölü’nde dünyanın en büyük gelgit elektrik santraline sahip. Ancak hükümet, en iyi beklentilerinden birinin 2030 yılına kadar açık deniz rüzgârından (şu an 0.2 GW’den daha az) 12 GW’lık güç elde etmek olduğunu düşünüyor.
Açık denizler daha tutarlı rüzgar hızlarına sahiptir ve en büyük, en verimli türbinleri kurmak için alan sağlar. Sadece kıyıya yakın sığ sulardaki alanları kullanarak, dünya tüm küresel talebi karşılamaya yetecek kadar elektrik elde edebilir. IEA analizine göre, denize açılan yüzer türbinlerle rüzgar enerjisi, 2040 yılına kadar dünyanın toplam elektrik talebinin 10 katından fazlasını karşılayabilir.
Şimdiye kadar İngiltere, Danimarka ve Almanya gibi Kuzey Avrupa ülkeleri, devlet desteği ve Kuzey Denizi’nin alışılmadık derecede sığ suları sayesinde açık deniz rüzgar endüstrisine hâkim oldular. Ama bu değişmeye başlıyor. Geçen yıl Çin, toplam kapasitede dünya lideri olmak için rekor sayıda açık deniz rüzgar türbini kurdu. ABD Başkanı Joe Biden’ın yönetimi, doğu kıyısındaki rüzgar çiftliklerini hızla büyütmeyi planlıyor.
Balıkçı Jung’un yaşadığı Kore’nin Shinan adasından yaklaşık 80 mil uzaklıkta, kask ve turuncu can yelekleri takan bakım görevlileri, Buan limanından tekneyle 30 dakika uzaklıkta, ülkenin mevcut en büyük ticari açık deniz rüzgar çiftliğinde 200 metre yüksekliğindeki bir kuleye tırmanıyor. Projenin 60 MW kapasitesi, Shinan’da önerilen yeni rüzgar çiftliğinin %1’inden az.
Güneybatı Denizi’ndeki kompleks, devlet tarafından işletilen Korea Electric Power Corp. ve diğer altı üretici tarafından oluşturulan özel amaçlı bir şirket olan Korea Offshore Wind Power Corp.’a göre 2027’den sonra 2,46 GW’a genişletilecek.
Bu hedeflere ulaşmanın önündeki en büyük zorluklardan biri yerel muhalefet. BloombergNEF’in Eylül ayındaki raporu, Güney Kore’nin, yerel halkın “şiddetli muhalefeti” nedeniyle hükümetin hedef rüzgar gücünün 4,6 GW gerisinde kalabileceğini tahmin ediyordu.
Toplulukla çatışmayı kolaylaştırmak için, Shinan hükümeti 2018’de yerel yenilenebilir enerji projelerinde halkın %30 hisse edinmelerine izin veren kuralları kabul etti. Bu, takımadadaki altı adanın sakinleri için geçen yılki iki güneş santralinden elde edilen kâr dağıtıldığında beklenmedik bir gelir sağlayacak.
Bir grup yerel sakini temsil eden 63 yaşındaki çiftçi Kim Jung Dae, “Yenilenebilir enerji, çoğunluğu 70’li ve 80’li yaşlarda olan Shinan sakinleri için istikrarlı bir gelir kaynağı olacak” dedi ve “Shinan ülkedeki en zengin ada olursa şaşırmam” diye ekledi.
Başka zorluklar da var. IHS Markit’e göre, Güney Kore’deki rüzgar enerjisi şu anda MW saat başına yaklaşık 220 dolara mal oluyor.
Seul Ulusal Üniversitesi’nin nükleer mühendislik bölümünde profesör olan Joo Han Gyu, “Rüzgârın her gün 8,2 GW’lık tam kapasite ile çalışabilmesi için saniyede 13 metre hızla esmesi gerekir. Bu rüzgar türbinlerinin ekonomisi bir anlam ifade etmiyor ve artan maliyet nihayetinde bireylerin üzerine düşecek” dedi.
Güney Kore’nin rüzgar hırsı, düzinelerce özel şirketin sürekli çabalarına da dayanıyor. Örneğin Shinan rüzgar projesi, SK E&S Co. ve Hanwha Engineering & Construction gibi şirketlerin yaklaşık 20 ayrı girişiminden oluşuyor. Bu, her şirket uzun izin alma ve maliyetleri hesaplama sürecinden geçerken planların hurdaya çıkarılabileceği veya değiştirilebileceği anlamına geliyor.
Ticaret, Sanayi ve Enerji Bakanlığı’nda Yenilenebilir Enerji Bölümü Müdürü Yoon Sunghyuk, kurulumların hızlandırılmasına yardımcı olmak için, bu yılın ilk yarısında hükümetin potansiyel açık deniz alanlarını keşfetme ve gerekli izinleri alma konusunda dümeni ele almasına olanak tanıyan bir “tek durak noktası” tasarısının önerileceğini söyledi.
Kore Enerji Ajansı’ndan Lee, buna bir yanıtın sığ suyla sınırlı sabit türbinlerden daha uzağa demirleyebilecek yüzen tesisler geliştirmek olabileceğini söyledi. Ulsan yakınlarında Doğu Denizi’nde ortaklaşa 200 MW’lık bir kompleks inşa etmeyi amaçlayan Korea National Oil Corp. ve Equinor ASA gibi şirketler tarafından bu tür birkaç proje planlanıyor.
Mokpo’daki ofisinde oturan Jung için, ülkenin açık deniz rüzgarına olan ilgisi, enerji geçişini, kariyerinin sonundan çok bir fırsat olarak görmesine neden oldu.
Jung, “Buradaki denizi bizden daha iyi kimse bilmiyor. Yapabileceğimiz çok iş olacağına eminim. Akıntıyı tersine çeviremezseniz, kucaklamak daha iyidir” dedi.
